Þjóðhvellur - 08.09.1906, Blaðsíða 1

Þjóðhvellur - 08.09.1906, Blaðsíða 1
ÞJÓÐHVELLUR BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA Nr. t RETKJAVÍK, 8. SEPTEMBER 190(> I Jóliann Annann Jónasson, úrsmiöur, Laugaveg 12. Telefón 112. C. & L. Lárusson, Laugaveg, 1, Reykjavík. Póstliólf A. 31. Telefón 10. Úrsmiðavinnustofa Laugaveg 5' Carls Bartels, Telefón 137. IMÓÐHYELLUR sotlar ekki að hefja g'önga sína nieö liingum formála, |>ví síður með ræðn, bæn eða söng', [tví hvorki er hann fræ- korn eða kirkjnblað, er ala ætlar les- endur sína á næringarlausum trúarmolum iiorflnna al(la. — I’ó getnr vel verið að hann ræði trúmál frá sínu sjónarmiði, jafnhliða afarmörg-u öðru, þvi fátt mark- vert ætlar hann að láta fara fyrir ofan garð sinn og neðan. — Annars markar hann sér engan fastan stefnubás, því meining lians er, að liaga efni sínu þannig, að allir hafi gagn og nokkurn fróðleik af. Hann vill að fólkið hafi skemtun af sér, geti hlegið og spjallað um sig. Im 0 I) H V E L LL R vill standa útaf fvrir sig, segja fólkinu allskonar frétta- dót úr hænnni, segja sögur, segja til sjnda og haga innihaldi sínu eftir at- vikum og geðþekni fjöldans. ÞjÓRHVELLUR býst ekki við, að hin blöðin þurfi að gnísta tönniim við útkomii sína, þvi hann ætlar hvorki að hrifsa til sín þá fréttamola, er þau eta livort upp eftir öðru biað eftir blað, eða að veita þeiin ágang á annan hátt. Ann- ars niun iiann ekki fella tár, þótt þau skjóti á liann og livellir hej'rist; freniur mun iiann [iá fjllast gleði og hvetja vopn sín, bryna þau því betur, því liarð- ari sem svörður verður. I’ .1 Ó i> H V E L L U R býður hverjiim lítilmagna, sem öðrnin, fnlltingi sitt, ef liann á í vök að verjasf og þarf að bera liönd fyrir höfuð sér. Að liann verði frjálslyndasta blaðið á þessu landi, er óliætt að reiða sig á. Hann tekur í lnrginn á hverjum þeim, sem á það skilið, en ekki mun hann beita ójöfnuði að fyrra bragði víssvit- andi. ÞjÓDHVELLUR hefir ætlað sér að verða hálfsmánaðarblað: kemur ef til vill út vikulega, ef hann fær greiðan gang í Reykjavík. Vonar fastlega að hann þyki fríður sveinn og föngulegur. Vill hafa Iiylli stúlknana engu síður en piltanna — því iiann mun geta þeirra töluvert oftast nær. — Hjarta hans fyll- ist, gleði í hvert skifti, er liann sér mjúka mey ineð »fínt« slifsi og fallega svnntu. Þ.1ÓDHVELLUR óskar svo landi og lýð árs og friðar, |iótt ekki sé hann borinn að áraniótum. líýst við að til- vera sín styðjist mest við sjávarafia og jarðargróða; yfir liöfuð: góða líð.an landsmanna. Einkum vill hann liafa beykistöð sína í Reykjavík til að byrja með. Væntir fulltingis kanpmanna og iðnaðarmanna með augl. á eina síðu ; meira af þeim ffytnr liann ekki í einu og sama blaði. Virðingarf. Nýr hellir fundinn, Fjórir piltar, ungir og röskir: Helgi Jónasson, Matthías Olafsson, og Sigurbjörn Þorkelsson (allir þrír starfsmenn Edinborgarverslunar hér í bænum) og Skafti Davíðsson Iré- smiður, böfðu myndað með sér fé- lag í vor, er heitir »Hvatur«, í því augnamiði, að temja sér göngulag og styrkja með því líkamann. Hafa þeir því á sunnudögum gengið upp í landið tii að njóta fríska loftsins og fegurðar náttúrunnar. í einum slíkumleiðangri fyrir skömmu.fundu þeir hellir einu uppi í Hafnarfjarðar- hrauni, stóran og fallegan — miklu stærri en lielli þann í Þingvalla- hrauni, er kendur er við enska manninn, Hall Caine, af því hann fann hann ekki. —- Pennan nýfundna hellir hafa pilt- arnir skírt »Hvatshellir«, eftir fé- lagi sínu, og var vel til fundið. — Lengd liellis þessa, frá enda til enda, kvað vera 300 fet; afhellar eru margir út úr aðalhellinum, hver inn af öðrum, og kvað insti hellir- inn vera þeirra lang-fallegastur; hvelfing hans t. d. snildarvel lög- uð. Merki þess þykjast menn sjá, að menn hafi komið í hellir þenn- an áður fyrir löngu. Arangur af þessari ferð piltanna hefur orðið merkilegur mjög.og hlýt- ur að verða þeim og öðrum til gleði, — eiga þeir þökk skilið fyrir fund- inn. — Að minsta kosti hefði slík- ur fundur sem þessi þótt matur hér í Víkinni, liefði finnandinn verið einhver nafnkendur útlendingur, »Lorð« eða eitthvað því um líkl og verið innundir lijá ritstjórunum. Þriggja tíma gangur kvað vera liéðan úr hænum til hellisins. P

x

Þjóðhvellur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðhvellur
https://timarit.is/publication/222

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.